Pensionados en arme jongeren

Pensionados en arme jongeren
Om de zoveel tijd laait het weer op; het probleem van de 55- en 65-plussers. Wij 55- en 65-plussers zouden voor voornamelijk dertigers een probleem vormen. De koppen in de krant liegen er niet om: ”Pensionados klagen met goud in de mond” en “Ouderen teren op offers van arme jongeren.” We zouden van alles geprofiteerd hebben, lang studeren, de mooiste banen, goedkope huizen, een goed AOW en een goede VUT. We zijn voor hen een oprukkend nauwelijks beheersbaar probleem. Nu zijn het weer de hoge premieaanpassingen van de pensioenverzekeraars als gevolg van beurscrises. Om met dat laatste te beginnen, daarmee hebben niet alleen zij te maken maar iedereen die in de laatste zeven jaar nog aan pensioenopbouw heeft gewerkt of werkte. Wat dat profiteren betreft, daarvan kan ik alleen zeggen dat dat onjuist is. Om bij me zelf te beginnen, ik heb me door in de avonduren en in de weekenden te studeren op Hbo-niveau gebracht. Het geld dat ik verdiende gaf ik, zoals de meeste jongeren, thuis af. Dan volgde er een periode waarin het ene na het andere bedrijf zijn deuren sloot. Je was blij als je werk had en de werkomstandigheden waren nog verre van ideaal. Ik kon pas beginnen met pensioenopbouw op mijn negenentwintigste. Toen wij trouwden en kinderen kregen, stopte mijn vrouw met werken. Er was toen nog geen door de staat gesubsidieerde kinderopvang. En tweeverdieners waren er toen nog nauwelijks. Ik ben op een gegeven moment naar het westen getrokken omdat hier in Brabant geen werk was. Daar kwam ik na een jaar wegens bedrijfsreorganisatie weer op straat te staan. Om weer aan de slag te kunnen heb ik ingrijpende concessies moet doen. Pensioenen kon je toen nog niet meenemen naar je nieuwe werkgever. Dus weg pensioenopbouw. Toen ik op mijn zestigste met werk wilde stoppen, werd de VUT afgeschaft. Ik kon nog wel vertrekken als ik genoegen nam met een forse teruggang in mijn inkomsten. Gelukkig kon ik in de vijf jaar die daarop volgden wel pensioenpremies blijven betalen om nog iets aan mijn pensioenopbouw te doen. In die periode verdrievoudigde de pensioenpremie en toen ik 65 werd, werd het waardevastprincipe door de verzekeraar losgelaten. Ook ik ben geconfronteerd met het verschijnsel middelloon. De dertigers hebben het financieel veel beter dan ik en vele van mijn tijdgenoten het ooit op die leeftijd hebben gehad. Van dat het ons later beter ging, profiteerden zij als eersten! En waar gaat het geld naar toe als straks ons huis verkocht wordt? Waar is overigens de solidariteit? Waarom een dergelijke tweespalt in onze samenleving binnenlaten? Als er pensionados zijn met goud in de mond dan zijn dat straks jullie, de jongeren van nu, waar wij ouderen veel “offers” voor hebben gebracht.